რამდენი ხანია ამის დაწერა მინდა და ან სულ მავიწყდება, ან ვერ ვიცლი ან რავი..
მოკლედ სკოლები..
რადიო რომ დავიწყეთ. (საგანი – რადიოგადაცემის მომზადება) გადაცემები მოვიფიქრეთ და მე ვთქვი, განათლებაზე “ვიმუშავებ” მეთქი.. ვიმუშავებ რა, სულ ოთხი სიუჟეტი მოვამზედე და ახლა მეხუთეზე “ვმუშაობ” საგამოცდოდ..
მაგრამ რამდენიმე საინტერესო მომენტი მაინც იყო..
კერძოდ, ერთ – ერთ ძალიან ცნობილ ვერის სკოლაში ვიყავი (მე ამას გამოვიცნობ სამი ნოტიდან).
მეთორმეტეკლასელებზე ვაკეთებდი სიუჟეტს და მასწავლებლების ჩაწერა მინდოდა. ორი სკოლის მასწავლებლების და დირექტორის კომენტარი მქონდა აღებული, მაგრამ ვიფიქრე აქაც შევირბენ მეთქი.
ნუ, ავედით სამასწავლებლოში, შევედით “თლა უფროსთან” და – რა არიიისო, არ უნდა გაგვაფრთხილოთ წინასწარო? უუუფო..
ნუ, მაინც გაგვიშვეს ქართულის მასწავლებელთან, კლარა ჯავახიშვილთან. ერთი ქალი გამოგვყვა და შევიდა – ჟურნალისტები არიანო,. გაკვეთილი მაქვსო. დაველოდეთ, რა თქმა უნდა. და ამ დროს მოვიდა “იმედი”, რასაკვირველია, მაშინ გაკვეთილის პრობლემა მოიხსნა, შევიდნენ, გაკვეთილიც გადაიღეს და ა.შ.
ხოდა, მე – 9 კლასთან ვდგავართ და მესმის წივილი, კივილი, რარაცების ბრახუნი, მერხების რახა – რუხი. ვისკუპე შეშინებულმა – რა ხდება მეთქი.
მასწავლებელი “წივა და კივა?” (როგორც ჩემს სოფელში იტყოდნენ), ღრიალებს ბოლო ხმაზე, რაღაცებს ურტყამს და უბრახუნებს ერთმანეთს. ბავშვის “წამოყვირებაც” გაისმა და ასე..
მალევე ჩაწყნარდა “სიტუაცია”, ეს იყო რელიგიის მასწავლებელი, რომელმაც მერე იმაზე დაიწყო გაკვეთილი (კარს ვიყავი აკრული), როგორ არ უნდა დაგრთგუნოს სატანამ და ასეთები.
ეს რაზე დავწერე, უბრალოდ გამიკვირდა, რომ დღეს, ასეთ დროს, სკოლაში და თან ასეთ სკოლაში მასწავლებელი თითქმის სცემს (შეიძლება “თითქმის” არც არის საჭირო) ბავშვებს და ისინი პროტესტსაც კი არ გამოთქვამენ. ბოლოს და ბოლოს მე – 9 კლასელი ბავშვი არც ისე პატარაა.
ჩემი და გამახსენდა, რომელიც მე-10 კლასშია და რომელსაც სულ ვეჩხუბები , რომ – “პატივი ეცი მასწავლებელსა შენსა” და რომელიც ასე მპასუხობს, რომ – მასწავლებელი პირად შეუურაცხყოფაზე გადავიდა, არ ვაპატიე და მაგრა მივაჩმორეო”.
მერე ამაზე ჩემი თავი მახსენდება ხოლმე, როცა მე “მაჩმორებდნენ” ხოლმე მასწავლებლები, არა ცემით, რა თქმა უნდა, (იმდენად ჩუმი და წყნარი ვიყავი ხელს ვინ დამაკარებდა), თუმცა, მე – 5 კლასში სხვის გამო ისეთი მხია სახეში “პედაგოგმა”, რომ თვალებიდან ნაპერწკლები დამცვივდა.
უფრო სხვა პრობლემა მქონდა, მაგალითად ის, რომ მათემატიკის მასწავლებელს ფულს უგროვებდფნენ ხოლმე და ერთხელაც არ მივიტანე და იმის მერე სამიანი არ ამაცილა. საკონტროლოებს ჩემგან იწერდნენ ხოლმე, მერე მე სამიანს მიწერდნენ და მათ ხუთებს. ასევე, ფიზიკის მასწავლებელი, არასდროს მასრულებინებდა საკონტროლოს, “შენ სამიანის მეტი არ გეკუთვნისო” და სამი საკითხის დაწერის შემდეგ რვეულს ამაცლიდა ხოლმე.
იმ ფიზიკის მასწავლებელს ჩემმა დამ “უტირა დედა”, მასაც ასე უკეთებდა და როგორც იტყვიან ხოლმე, “მოსვა”.
ასე უნდა თუ არა, არ ვიცი, მაგრამ არც ისე უნდა, როგორც ისინი იქცევიან.
mariakhsiashvili
უბრალოდ ბლოგი:-) 