მზეს ველოდეეეეეეები…

ძალიან რომ არ დამიძველდეს, გუშინდელ გასეირნებას (ყარაბახში არა) ვაკის პარკში მივპოსტავ ცოტას.
შევხვდით მე, თამუნა და ანელი.. უნდა გენახათ, 23აგვისტოსთვის რა შესაფერისად გვეცვა.

თამუნას ზამთარში რომ აცვია ხოლმე ისე – თხელი კოსტუმი და ყელსახვევი. მე გრძელსახელოიანი და კაპიშონიანი ზედა.. აი ანელის – სპორტული ეცვა გრძელსახელოიანი და კიდე ხელზე გადაკიდებული დუტის “ბუშლატა” მოჰქონდა;-)
ჰმ, რა მაცინებს, კარგად კი მოვიხვიეთ მუხლებზე? აბა, “ჯანი” ხომ უნდა გაგვეთბო.

დავსხედით, ვეძებდით მზიან სკამს.. აჰ, სად იპოვნიდი?
ვილაპარაკეთ ყველაფერზე, რაზეც კი შეიძლებოდა ლაპარაკი – თსუ-ს და ილიაუნის მაგისტრატურაზე, მიმინოშვილსა და მის შვილზე, იბერზე, კოვაჩსა და როზენსტილზე, ნაირაზე, დონა ენრიკეტაზე 🙂 ნაპოლეონზე და რომის პაპებზეც კი..მოვყევით სიზმრები და ა.შ..
მერე ანელი და თამუნა ციყვებს დასდევდნენ სურათის გადასაღებად , მე კიდე ანელის და თამუნას..
მერე გამოიარა ერთმა ყმაწვილმა, “სიმპატიჩნიო” რო იტყვიან – ისეთმა. ჯერ იკითხა – საათი გაქვთო? -არა თქო.. (მართლა არ გვქონდა, მობილური კიდე არ უკითხავს, საათი უნდოდა).
მერე მიუბრუნდა ანელის – შუაში იჯდა) და – ამას გავიცნობ რააო? (თამუნასკენ მიუთითა).
– მე რას მეკითხები, ამას ჰკითხეო – ანელიმ.
– გაგიცნობ რაა – მიუბრუნდა თამუნას.
– არა, რატომ?
– გაგიცნობთ, სადმე დაგპატიჟებ ხოლმე და პატივს გცემ:-)
– არა, არ მინდა.
– რატომ არ გინდა?
-ჰყავს უკვე ადამიანი, ვინც პატიჟებს ხოლმე – (ეს ანელი ჩაერთო)
-აააა, საქმრო ჰყავს?
– არა, ქმარი..
– ქმარი? გილოცავ
და წავიდა..
ჭეშმარიტი ქრისტიანი არ იყო ახლა ის ყმაწვილი?
შემდეგ თამუნამ განაცხადა – ახლა ასე თბილად რო არ გვეცვას, ზაგარს მივიღებდითო.
-სად მივიღებდით, სად არის მზე? – აღშფოთდა ანელი.
-აი, ხო ანათებს.
-ნათებით ნათურაც ანათებს სახლში, დაჯექი და მიიღე აბა?:-))))

გასხივოსმებული “მე”:-)

გათბა ჯანი, გათბა, უჰ, უჰ, უჰ, უჰ (ანუ, ანელი დუტი მუხლებზე:-)

იმის მერე კი სულ ვიყინებოდით და ვიყინებოდით..