ერთი სემესტრიც და გავდივართ…

ორშაბათს სწავლა მეწყება. ნუ, სწავლა აქამდე შვიდჯერ დამეწყო (თსუ-ს ვგულისხმობ), მაგრამ ახლა მაინც განსაკუთრებული “დაწყებაა” – ბოლოა, წელს ვამთავრებ. ხოდა, ცოოოოტა, სულ პაწაწინა გულის წყდომას მაინც ვგრძნობ. მიუხედავად იმისა, რომ რეგისტრაციისა და კიდევ რაღაც – რაღაცების გამო გამწარებული ვიყავი, მიუხედავად იმისა, რომ უმეტეს შემთხვევაში ჩვენი ხმა რჩებოდა ხმად მღაღადებლისა უდაბნოსა შინა, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი რამ დროის ტყუილი კარგვა იყო, მიუხედავად იმისა, რომ…

მოკლედ, მიუხედავად ამ და კიდევ ბევრი ყველაფრისა, მაინც ბევრი რამ ვისწავლე, ახლა არ აქვს მნიშვნელობა ვინ და როგორ მასწავლა, ვინ როგორ მექცეოდა, მთავარია, რომ კარგი და დადებითიც იყო რაღაც და ყველაფრისთვის ხაზის გადასმა კიდევ არ შეიძლება:-) (თან იდეალური ხომ არაფერია.)..

ის მაინც ხომ ვისწავლე, რომ დისციპლინა კი არა, ლექტორი უნდა აირჩიო. რომ სწორედ ეს არის მთავარი. რაც არ უნდა “ცუდი” საგანი იყოს, “კარგი” სპეციალისტი ისე მოგაწვდის, რომ დაგაინტერესოს და პირიქით…
მოკლედ, პათეტიკურ გადახვევებს აღარ ვაპირებ, ბოლო სემესტრის ათვლას ვიწყებ, ვიცი, რომ თსუ-ს აღარ დავუბრუნდები (სწავლის სხვა საფეხურებზე) და აი, ის საგნები , რომლებსაც ბოლოჯერ ვიღებ მისგან და რომელთა  წარმატებული სწავლაღა  მაშორებს დიპლომირებული ჟურნალისტის, სოციალურ და პოლიტიკურ მეცნიერებატა ფაკულტეტის ბაკალავრის წოდებას.

1) ანტიკური ლიტერატურის ისტორია – ძლივს ავირჩიე. როგორც სხვა ფაკულტეტის სტუდენტს, არ მარჩევინებდნენ. ძალიან ბევრი ჰუმანიტარისთვის იყო სავალდებულო და ბოლოს, ზალიკომ (ეხ, ერთი ასეთი მეექვსეშიც რომ გვყავდეს),  დამამატა 198 – ე სტუდენტად (მადლობა მას). (ჰოდა, ახლა 227 ბავშვია ამ საგანზე:)
2) ესპანეთის ისტორია – ეს ავირჩიე დროის გამო. დილის საათებშია ლექცია და… ხოდა, მას შემდეგ , რაც იმ ძალიან საყვარელმა ზალიკომ დამარეგისტრირა ანტიკურზე – გავიგე, რომ ესპანეთის ისტორიას სწორედ ეს ზაალი მასწავლის და “საშინლად” გამიხარდა:-)
3) ხელოვნების ისტორია გია ბუღაძესთან – ისე აქებდნენ მის ლექციებს და თავად ამ ადამიანს, რომ ამის აურჩევლობას ვერ დავუშვებდი:))
4) აი, აქ ვარ გაურკვევლობაში რა დავტოვო – “ბავშვთა საკითხების გაშუქება”, რომელიც ძალიან მინდა თუ “ახალი აღთქმა და ანტიკური სამყარო”, რომლის სათაურიც ძალიან საინტერესოდ ჟღერს და დროც მაწყობს. ბავშვთა საკითხების ლექციები იმდენად ცუდ დროს არის – შუადღის საათებში, რომ გამოდის ორ დღეს კვირაში თითქმის მთლიანად მართმევს და სამსახურის ამბავი მაბრკოლებს. ამის გარდა, სხვა ლექცია არც მაქვს ამ დღეებში და ისეთ საათებშია, რომ დილაც დაკარგულია და სამი საათის შემდეგ კიდევ, რავი აბა…. თან ეს რომ გადავირჩიო, გამოდის, რომ მხოლოდ ოთხშაბათი და შაბათი მაქვს მთელი დღე დაკავებული და დანარჩენი (სამშაბათ დილის გარდა) დასვენებუულ.. ხოდა, ხვალ საღამომდე ისევ ვფიქრობ:)) თან ამისკენ უფრო მეტად იმიტომ მიმიწევს გული, რომ ახალ აღთქმა და ანტიკურ სამყაროში მასალა რუსულ-ლათინურად არის და ბოლო სემესტრში საგნის ჩავარდნა არ მაწყობს:))
5).. და საბაკალავრო ნაშრომი.. წელს არჩევითი იყო და მიუხედავად იმისა, რომ მეუბნებოდნენ – შარში რატომ ყოფ თავსო – მაინც ავირჩიე:) იმიტომ, რომ სურვილი მაქვს, რამე განსხვავებული გავაკეთო იმისგან, რასაც ამ შვიდი სემესტრის მანძილზე ვაკეთებდი. ჯერ ზუსტად არ ვიცი , რას გავაკეთებ. თუმცა, ეს შეიძლება იყოს ბლოგების კვლევა:)) (ისე, მაკეიფებოდნენ ხოლმე – შენ გარდა აიღებს კიდე ვინმეო? მაგრამ 14 კაცია დარეგისტრირებული ამ საგანზე 🙂 მერე რა, რომ იქიდან შეიძლება დიდი უმრავლესობა  მეცხრესემესტრელი იყოს:-)

მოკლედ, ერთი სემესტრიც  და გავდივართ…

 

ისეთი, რაღაცნაირი…

იმდენი ხანია, იმდენი ხანია არაფერი არ დამიწერია ბლოგზე, რომ დღეს ვფიქრობდი – სირცხვილით როგორ შევიდე ვორდპრესზე მეთქი.

რომ ვთქვა – არაფერი ხდება და დედა, რა დავწერო მეთქი – არა, უბრალოდ, რაღაც შეიცვალა და არ ვიცი რა. მოხდა რაღაც თუ მეშევიცვალე  – არ ვიცი.  ცოტა ცენზურამ იმოქმედა – ადამიანები მეუბნებიან – ყველაფერი , რაც ხდება, ბლოგზე და ფეისბუქზე არ უნდა დაწეროვო. ზოგმა აგენტი და ჯაშუში შემარქვა (სიმართლენარევი ხუმრობით), ზოგი გამიბრაზდა კიდეც – ჩვენზე ნუ წერო.  ცოტა გავზარმაცდი კიდეც.. ნუ, გავზარმაცდი რა, დროს ვერ ვპულობ – სამსახურში ცხადია, ვერაფერს დავწერ (ბლოგისთვის:-D . 10 საათზე სახლში რომ მოვდივარ, მინიმუმ 11-12 – მდე კომპთან ვერ ვჯდები. მერე ფეისბუქში ხომ უნდა “შევიჭყიტო”, ხოდა, ეს შეჭყიტვაა, რომ ვეღარ “გამოვიჭყიტები”  უკან.  თან , ამ სააგენტოებმა ქართული დამავიწყა მგონი:) და “კარქ” წიგნებს ვკითხულობ – როგორც ამბობენ, მუდმივი აცრაა :)))

შაბათს ვისვენებ – ანუ ინტერნეტის მიმოხილვას ვაკეთებ “იბერიასთვის” – რა თემა ჭარბობდა ფეისბუქსა და თბილისის ფორუმზე კვირის მანძილზე. ეს დღეც ფაფუ. კვირას კი ყველაფერი თავიდან იწყება. არადა, ორშაბათიდან თსუ… და რა მეშველება, არ ვიცი:)

მაგრამ დროც არ არის ალბათ, ისეთი პრობლემა (იმიტომ, რომ შაბათს თუ ადრე მოვრჩი საქმეს და უსაქმურად ვიყავი, ერთი სული მაქვს, როდის გათენდება, რომ რედაქციაში წავიდე:) . უფრო სხვა რამ, რომლისთვისაც სახელი ვერ დამირქმევია. აი, სიტუაციას აღვწერ. რაღაცაზე მომინდება პოსტის დაწერა – აი, მაგარი იქნება – ვფიქრობ. ვიწყებ წერას , მივდივარ მეორე – მესამე აბზაცამდე და უცებ ქრება ყველანაირი ენთუზიაზმი, თითქოს ფრთები მეკვეცება, ვდუნდები და არაფრის ხალისი აღარ მაქვს – “აბა, ეს რა საპოსტე თემაა, სისულელეა” – და ვანებებ თავს – მარტო 15-18 თემა ასე მაქვს დრაფტებში მიტოვებულ – დატოვებული.

მააგრამ, ორშაბათიდან რეჟიმში ვაპირებ ჩაჯდომას:) გავწერ გეგმას (ეხ, ბავშვობიდან ამას ვცდილობდი) და ზუსტად შევასრულებ. საათობრივად გავანაწილებ – დღის მანძილზე სამსახურს,  , საბაკალავროს, 4 საგანს, ინგლისურს, წიგნს და ნეტს – რა დრო უნდა დავუთმო..

ეჰ..