“ანთროპოლოგიასთან მეგობრობის დასაწყისი”

გუშინ, მეორე სემესტრის პირველი ლექცია მქონდა – კულტურულ ანთროპოლოგიაში. როგორც მოველოდი, ძალიან საინტერესო კურსია – ლექციებით, ვიდეოლექციებით, თეორიის და კვლევის კომპონენტებით.

ქეთიმ (ლექტორმა) გვითხრა, რომ ეს ერთადერთი კურსი იქნება, რასაც ანთროპოლოგიაში ვისწავლით და მოგვიწევს კვლევის ჩატარებაც. ამან ცოტა დამაფრთხო, მერე დამაინტერესა და მერე მომინდა კიდეც. აი, რის კვლევას გადავწყვეტ, ამაზე კი, კარგი ფიქრი მომიწევს – უნდა შევარჩიოთ რამე კულტურა ან სუბკულტურა.. ბევრი საინტერესო რამის მოფიქრება შეიძლება, თუმცა, გამოხატულად და მკვეთრად არაფერი მახსენდება.
(ახლა ჩემს თანამშრომელს ვეუბნებოდი, ფეისბუქში საკუთარ პოსტებს თავადვე რომ ალაიქებთ, რა არის, ცალკე სუბკულტურა ხართ მეთქი? საკვლევია ესეც, აბა, რა არის 🙂

ანთროპოლოგთა საკვლევი თემები ვნახეთ მაგალითებად, ძალიან მაგარია, ვთქვათ, ”შეხუმრებული დამოკიდებულებები ბიძა-დისშვილებს შორის” და მსგავსი.

ჰო, ვისწავლით სხვადასხვა თეორიას, მერე შევარჩევთ ერთს და მის ჭრილში განვიხილავთ საკუთარ კვლევას. პირველი ლექცია ევოლუციონიზმის თეორიაზე იყო – გადმონაშთების იდეა, ჯეიმს ფრეზერი, ედუარდ ბერნეტ ტაილორი, დარვინის თეორიები, სწორხაზოვანი ევოლუცია, კაცობრიობის სულიერი ერთიანობა, პრიმიტიული სექსუალური თავისუფლება, განვითარების საფეხურები. კულტურების დეგენერაცია, პროგრესივიზმი და სხვ. მოკლედ, ”ჩვენში დარჩეს” და მეინტერესება.

ქეთი თავის მაგალითს გვიყვებოდა სხვადასხვა კულტურაში ”გამჯდარ” წესჩვეულებებსა და ”სადაც მიხვალ, იმ ქვეყნის ქუდი უნდა დაიფაროს” ’ინსტიტუტზე’. მაგალითად, გერმანიაში მისალმებასა და სტუმრის არგაცილებაზე. ლექცია რომ დაგვიმთავრდა, მე და ჩემი ჯგუფელი ანა გამოვდიოდით, დერეფანში, გასასვლელთან, უცხოელი სტუდენტი ბიჭი შეგვხვდა, კარი გამოაღო, გაგვატარა და შემდეგ შევიდა თავად.
”ამან ქართული კულტურა შეითვისა და აქაური ქუდი დაიფარა, თორემ ალბათ, თავის ქვეყანაში ასე არ უთმობს გზას ქალებს” – თქვა ანამ. მართალია :დ

ჰო, კვლევის გარდა, მნიშვნელოვანი კომპონენტია პორტფოლიოს წარმოებაც – რას ვისწავლით, რა პროგრესი გვექნება, ეს ყველაფერი უნდა ’აღვნუსხოთ’. პორტფოლიოც არ გამიკეთებია არასდროს და ბარემ, ბლოგზეც ხომ არ ’ვღნუსხო’ მეთქი, ვფიქრობ.

ხვალ მორიგი ლექცია მაქვს, უკვე ანალიზურ ჟურნალისტიკაში. აი, ხუთშაბათ-პარასკევს კი, უმძიმესცხრილიანი დღეები მელის.

 

მაგისტრატურის მეორე სემესტრი – ფიქრები და არჩევანი

ხვალ სწავლა მეწყება – მაგისტრატურის მეორე სემესტრი. ისე ვნერვიულობ, ისე ვნერვიულობ, რომ ზოგჯერ სული მეკვრის 😀

არადა, სანერვიულო რა არის – აბსოლუტურად ყველა საგანი მომწონს, ყველა ლექტორი მომწონს, უბრალოდ, რა რთულია, სამსახურის და სწავლის შეწყობა :() ცხრილი მაქვს ძალიან ცუდი – ხუთშაბათს და პარასკევს 5-დან 9-მდე ლექციები მაქვს, მე კი, 4საათი გადაბმულად უნიში არ ვყოფილვარ :|)

ვნერვიულობ და სუნთქვა მეკვრის იმის გამოც, რომ ზამთარი მოდის, მე კი, ჭირივით მეზიზღება და მძულს სიცივე, ბევრი ტანსაცმელი, ადრე დაღამება, ავტობუსის ლოდინი, გაყინული თითები და აშშ.

მესიკვდილება, რომ ლეპტოპის თრევა ისევ მომიწევს ( ცხადია, დამტენითურთ), ამას მივამატოთ ის ნივთები, რაც ყოველდღიურად დამაქვს (წიგნი, რვეული, დიქტოფონი, საბუთები და სხვ) და თავი ჯარისკაცი მგონია, რომელმაც გმირულად უნდა ათრიოს თავისი ტვირთი ჭირსა თუ უბედურებაში :(( თან, ჩემი ხერხემლის გადამკიდე 😐

ხო, უცხოენოვან სამეცნიერო ლიტერატურაზეც ვნერვიულობ ❤

სხვა მხრივ კი, სხვა მხრივ აღმაფრენით ველი, ძალიან საინტერესო საგნებია. ნუ, ცოტა კი შევაწუხე დეკანი, მაგრამ მაინც :)) და ამ სემესტრში ჩემი არჩევანი ასეთია:

1. „კულტურული ანთროპოლოგია“ – ქეთი გურჩიანი. თავდაპირველად ავირჩიე ლექტორის გამო. წინა სემესტრშიც მასწავლიდა და ვიცი, ვისთან მაქვს საქმე, ვიცი, რომ „ხალტურას“ ადგილი არ ექნება და ვიცი, რომ კურსის ბოლოს იმაზე ბევრად და ნამდვილად მეტი მეცოდინება, ვიდრე ვიცი. მერე სილაბუსსაც გავეცანი – ჩემთვის უცხო და ძალიან საინტერესო კურსი მგონია. დღეს პირველ ვიდეოლექციას მოვუსმინე – ევოლუციონიზმის თეორიებზე.. მასალა ვეძებე ინტერნეტში, რაღაცები წავიკითხე, თუმცა, თვალები მეტკინა ძალიან და ხვალისთვის გადავდე.

2. „ძალაუფლების ლეგიტიმაცია: იდეოლოგია და სიმბოლიკა“, ზურა კიკნაძე. ზურაც ჩემი ლექტორი იყო წინა სემესტრში და იმთავითვე ვაპირებდი ამ საგნის არჩევას. ჯერ სახელწოდებაა ძალიან საინტერესო და მერე სილაბუსსაც რომ გავეცანი, კიდევ უფრო მომეწონა. მართლა საინტერესოა, გავეცნობით ძალაუფლების ლეგიტიმაციის სხვადასხვა ხერხებს ძველი წინა აზიის, ანტიკური საბერძნეთის, რომის, ბიზანტიური და დასავლური შუასაუკუნეების, მათ შორის, საქართველოს გამოცდილებაზე დაყრდნობით.

3. „ჰეგელის გონის ფენომენოლოგია“, გურამ თევზაძე. ამაზე დიდხანს ვფიქრობდი, ამერჩია თუ არა. ცხადია, არა იმიტომ, რომ მისი ცოდნა და სიძლიერე მეეჭვებოდა. პირიქით, მეშინოდა – ამ კურსის წარმატებით დაძლევას ახლა შევძლებ თუ არა მეთქი. მაგრამ გავრისკე. (გიგი თევზაძის „იდენტობის თეორია“ მინდოდა ძალიან, მაგრამ ჯერ საერთოდ ამოიღეს ეს კურსი და მერე, რომ ავჭიჭყინდით, კი დაამატეს, მაგრამ ლევან ღამბაშიძე კითხულობს. მე რო გიგი მინდოდა? :D)

4. „რელიგიის სოციოლოგია“, ემზარ ჯგერენაია. ემზარი ძალიან ჭკვიანი და განათლებული ადამიანია. მასზე მხოლოდ კარგი მსმენია. მჯერა, რომ სემესტრის ბოლოს, მისი საგნიდანაც ბევრი მეცოდინება. ხო, ჯაბას მოკითხვა უნდა გადავცე 😀

5. „ანალიზური ჟურნალისტიკა“, დათო პაიჭაძე. ნუ, კაიხნიანი წყვეტის გამო, ცოტა ხანს კიდევ მივუბრუნდები ჟურნალისტიკის ლექციებს. რაღაც განტვირთვა და სიხალისეც იქნება ალბათ ამდენი ფილოსოფია-თეორიების შემდეგ. ისე, ცოტა მაინც მეშინია – ვაიდა, ვერ გავქაჩო მეთქი:D

ახლა ნერვიულობას უნდა შევეშვა და მხოლოდ შემართებით ^_^