2010 წლის პირველი პოსტი ხომ უნდა დავწერო ” ოდესმე”, ხოდა დავწერ დღეს და დავიბედებ წერას;))
ახლა მოვედი მთაწმინდის პარკიდან – ”მოტყუებული”, ”გაბითურებული”, ”გაცურებული”, რავიცი რანაირი აღარ:)
მოკლედ, დღეს მე , ანელიმ და თამუნამ ავისეირნეთ ბომბორაზე, ვიფიქრეთ – ბედობა დღეა და ერთმანეთი დავიბედოთ თქო (ისე, იმაზე მეტი რაღა უნდა დავიბედოთ, რაც ვართ, კი არ ვიცი. ანელიმ: განბედვის დღე არ არისო?? )ჯერ ჩემთან უნდა მსტუმრობოდნენ ორივე, მაგრამ თამუნა სექტემბერში უნდა შეამზადო – აი, ორ იანვარს მარისთან უნდა წახვიდეო, რომ გაემზადოს … ასე, რომ როგორც ყოველთვის, დაიბედა და დაგვაბედა ”გადაგადება”, ნუ , ნაწილობრივ მაინც და მერე თავისუფლებაზე დაგვხვდა მე და ანელის.
ალეკო ელისაშვილს უთქვამს : ანძა რომ განათებულია, თვეში 90 000 ლარს ხარჯავს და ერთი წელი იყოს ჩამქვრალი, რა უჭირს და ამ ფულით რამდენ გაჭირვებულს ვუშველითო…
ხოდა, ჯერ იყო და ავტობუსმა ნახევარ გზაზე ჩამოგვსვა. ”იმდენი” ფეხით გავიარეთ, ღამე იყო – პარკში რომ შევედით. დავსხედით მერე, ვიცინეთ და წამოვედით;)). მაგრამ წამოვედით და რას წამოვედით. გზაზე მოვდიოდით – იქნებ ავტობუსის გაჩერებას მივაღწიოთ თქო, მარცხნიდან – უკუნი სიბნელიდან (ანელიმ ვარაუდი გამოთქვა – ალბათ, ჯოჯოხეთშიც ასე ბნელაო)) ვიღაცები საკუთარ დედებთან სექსის სურვილს იბედებდნენ.. ამასობაში, მარშუტკა გამოჩნდა ყვირილით (არა, მარშუტკა არ ყვიროდა, შიგ მსხდომი, ”მჯდომი” თუ მდგომი ხალხი – თავისუფლებაზე მივიდივართო). ავედით და მერე გვითხრეს – ლარი ღირს გზაო.
კი არ ჩანან, მაგრამ მაინც ”ისინი” არიან – ანელი და თამუნა:-)
დედა, მაგათ კრუგები გარტყმევინეს? არა, ისეთი ხალხი იყო რა, რომ შეხედავ და თაღლითი რომაა სახეზე რა, აი, ეგრევე რომ ეტყობა.. ხალხს უჩერებდნენ, ავტობუსები აღარ დადისო – ატყუებდნენ და ამოყავდათ. ვისაც არ უნდოდათ, გასძახოდნენ – აბა, 20 თეთრად ვერ წაგიყვანთო ( გითხრა – წამიყვანეო?:@ იქნება, ის ფასის სიმცირემ შეაწუხა კაცო?) სამაგიეროდ, ზოგი ლამის ეხვეწებოდა : აუ, ორ ლარს მოგცემ რაააააააო:)))
”გავსკდი” წუწუნით:) მე და ანელი გვერდიგვერდ ვიჯექით და გავილექსეთ. შვიდმა ცარიელი ავტობუსმა გამოიარა და შვიდივეს ”გავყევით” (ნუ, გავყევი – აკი, არ დადის, როგორ გაგვაცურეს მეთქი:))
ის იყო ”მაგარი” – ფული დასაწყისშივე რომ აკრიფეს – ალბათ, შეეშინდათ, არ გადაგვაგდონო..
არა, ისე კარგად ვიცინეთ რა, მთელი გზა არ გავჩერებულვართ მე და ანელი (თამუნას ”აირწინაღი” (პირბადე) ეკეთა და თან ანელი ცუდი გამტარი აღმოჩნდა, ამიტომ ვერაფერიც ვერ გაიგო, აი ჩვეეენ… თავი დავიმშვიდეთ – ლარის ხომ ვიცინეთ თქო. ის კი არა, მერე რომ გავაგრძელეთ დაბოლილებივით სიცილი, მეთქი – დავეწიოთ , ხურდები დავუმატოთ, 30 თეთრი კიდე ერგებოდათ იმ თაღლითებს:)
მოკლედ, გილოცავთ ბედობას. მხიარულება დაგბედებოდეთ:)) (ისე, დღეს ჯიმშერ რეხვიაშვილმაც კარგად გამაცინა ფეისბუქზე:))
უბრალოდ ბლოგი:-) 
