სითბო და ღიმილი დაგ-ვე-ბე-დე-ბააა…

ანონსი: ორშაბათს, 2 იანვარს, “ფეისბუქის” პრესკლუბში, მარი ახსიაშვილი 2011 წელს შეაჯამებს და 2012 წლის პრიორიტეტებზე ისაუბრებს.

ბედობაა, მესამე წელია, 2 იანვარს ბლოგზე პოსტს ვდებ – აქაოდა, წერა დამებედოს მეთქი, მაგრამ კი აბა…

მაგრამ ტრადიციას მაინც არ დავარღვევ. შემაჯამებელი ბრიფინგი უნდა გამემართა 31-ში და ვერ მოვასწარი. რა მიშლის, რომ ახლა შევაჯამო – არც არაფერი.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

რომ გადავხედე, საკმაოდ დატვირთული წელი ყოფილა. ბევრი კარგი და ახალი რამ მომხდარა. პრინციპში, თუ ექიმთან ბოდიალებს არ ჩავთვლით, ყველაფერიც კარგი ყოფილა.

სიახლე იანვარშივე დაიწყო და ავიღე ბაკალავრის დიპლომი 😀 ასევე, პირველად ვიყავი სამეგრელოში და გავიცანი ფეისბუქელი ფრენდი, უუსაოცრესი ადამიანი – ჯაბა გერსამია. დავაგემოვნე მეგრული სამზარეულო, ვინახულე ფოცხოეწერის დევნილები და მოვამზადე რეპორტაჟი მათ ყოფაზე. (სამიოდ თვეში კი, თავად ჯაბა იყო თბილისში და მასთან, ჩემს სოციალურ დედა- ნენესთან და სოცნათლია – ლევანთან ერთად, მშვენიერი საღამო გავატარე).

თებერვალში იყო წიგნის, „ფეისბუქმა რა ჰქმნა“ პრეზენტაცია. სადაც ჩემი „ფბ-ტყაოსანი“ „საპატიო 34-ე გვერდზე“ იყო 😀 TBC-მ მოაწყო პრეზენტაცია “თუ საიდში” და პრინციპში, კარგი იყო.

მარტში დავიწყე სწავლა მაგისტრატურაზე – ჩემი წუწუნით კი არადა, შრომით მოპოვებული გრანტით. ასევე, საკუთარ თავს სარვამარტო საჩუქარი გავუკეთე და ლეპტოპი ვუყიდე.

აპრილში გავიმარჯვე სტუდენტურ კონკურსში „სოციალური მედია და ქართული საზოგადოება“, ავიღე პირველი ადგილი და ფულადი ჯილდო.

მაის-ივნის-ივლისში ვიყავი ძალიან საინტერესო სემინარებზე – ყვარლის ტბაზე, სიღნაღში, ანაკლიასა და კვარიათში. შესაბამისად, 2011 წლის ზაფხულს პირველად ვიხილე ზღვა და შევედი მასში, თუმც მიძალიანდებოდა და აღელვებულ ზვირთებს მახვედრებდა, შავ ღრუბლებს და წვიმის მსხვილ წვეთებს იხმობდა მეშველად…..

ანაკლიის სემინარი ბევრად კარგად მახსენდება, უფრო იმიტომ რომ საღამოს ჯაბა გერსამია ჩამოვიდა და ზუგდიდში, შემდეგ კი განმუხურში არაჩვეულებრივი დრო ვატარეთ მის შეყვარებულთან და მეგობართან ერთად.

აგვისტოში ვიყავი სოფელში, სექტემბერში დედაჩემი წავიდა იტალიაში 😐

ოქტომბერში ავირჩიე ანალიზური ჟურნალისტიკა ჩემს უძველეს ლექტორთან და გავიცანი არაჩვეულებრივი ადამიანები – ახალი ჯგუფელების სახით.

წლის ბოლოსკენ ჩავერთე ახალ პროექტში, რომელსაც ვიწყებთ იანვარში და იმედი მაქვს, რომ ბევრ საინტერესო დღეს მიქადის. მითუმეტეს, რომ იქ არის ჩემი ძველი გუნდიც, ე.წ ღია რადიო-ს ჩემი ქვეჯგუფი – სრული შემადგენლობით.

დეკემბრის ბოლოს, ერთი კვირის წინ, ცხოვრებაში პირველად დავთვერი გათიშვამდე 😦 თან, მაინცდამაინც ლექტორების და ჯგუფელების თვალწინ 😀 კიდე კარგი, როგორც მითხრეს, ჭკვიანად ვიჯექი და მეძინებოდა :)) „ზატო“, ალკოჰოლს აღარ ვეკარები 🙂
საინტერესო წელი მქონდა ლიტერატურული კუთხით, ბევრი კარგი წიგნი წავიკითხე. აქ დიდი წვლილი მიუძღვის ჩემს ლექტორს, დათო პაიჭაძეს. ბუკინისტთანაც ბევრი წიგნი შევიძინე. ახლა გააძვირა იმ „საზიზღარმა კაცმა“ 😦

მოკლედ, 2012 წელი არის დრაკონის ანუ ჩემი წელი. შესაბამისად, სრული უფლება მაქვს ჩემი წლისგან მოვითხოვო და ველოდო:

ექიმების მოშორებას!!!

ახლობლების კარგად ყოფნას.

ფინანსურად მომძლავრებას ანუ ხელფასის მინიმუმ გაორმაგებას 😐 ამაზეა დამოკიდებული, ქინდლს და ფოტოაპარატს ვიყიდი თუ არა.

ბევრ კარგ ადამიანურ ურთიერთობას.

მაგისტრატურის ბოლო სემესტრის ლაზათიანად მომთავრებას და სამაგისტრო ნაშრომის ღირსეულ ჩაბარებას 😀

და რაც მთავარია: ჩემი ტკივილის, ინგლისურის მოხრჩობას. დაუნ ვიდ დიქტეიტე!!!