სტუმრობა მეექვსეში

ხოდა, ხოდა..
გუშინ შევიკრიბეთ მე და ჩემი ექსჯგუფი (თითქმის სრულად, ინგა გვაკლდა მხოლოდ) მეექვსე კორპუსთან, უფრო ზუსტად, პირველთან. ბავშვებს მაგისტრატურაში შეჰქონდათ საბუთები, მეც ბეჭდურის ამბის გაგება მინდოდა.

შარშან გაკრული ჰქონდათ – “გმადლობთ, რომ არ ეწევით” – ისევ დაუწყიათ:-)))

ბევრი ვილაპარაკეთ თუ ცოტა, ბევრი ვიარეთ თუ ცოტა – თათია მჟავანაძესთან ამოვყავით თავი რაღაცების გასარკვევად, თორემ იქ სხვამ არავინ არაფერი არ იცის ან იციან და მალავენ:-)
ეს თათია ხო ესა და ისა, მაგრამ ვერ დაუკარგავ იმას, რომ რასაც ეტყვი, ზუსტად იგებს რა.. სხვისთვის კითხვის დასმა შეგეშინდება, რადგან ჩინური გონიათ და ეს ქალი ეგრევე იგებს, რომ “ის არის და შენ შენ ხარ” , და ზუსტადაც გპასუხობს ყველაფერზე, პასუხი ყოველთვის აქვს, თან დამაკმაყოფილებელი:-)
ანელისგან რომ გაიგო – შენც აბარებ მაგისტრატურაშიო? უიო, შენგან, ნუ თქვენგან გამიკვირდა, სხვისგან არ გამიკვირდებოდაო.. რატომ თქო? აი, იმიტომ, რომ თქვენ არ მოგწონდათ აქაური სწავლაო.
ანელიმ უყურა რამდენიმე წამს და ძალიან გულუბრყვილოდ უთხრა – მე სხვაგან ვაბარებო:-)

რაღაც კარგიც უქნიათ უნიში, ეს წინასწარი რეგისტრაცია რომაა, შემდეგი სემესტრისთვის საგნების წინასწარ არჩევა ყოფილა.. წინასწარ დარეგისტრირებული სტუდენტების მიხედვით გახსნიან საჭირო რაოდენობის ჯგუფებსო..
მე გავარკვიე ბოლოსდაბოლოს, რომ ამ სემესტრით მთავრდება მეექვსე კორპუსთან ჩემი ურთიერთობა (სალექციო მაინც:-) , რადგან არაფერი სავალდებულო აღარ მრჩება და 125კრედიტი კი მაქვს უკვე. ხოდა, გადავინაცვლებ ჰუმანიტარებთან თუ მიმიღებენ:-)

საუნივერსიტეტო დაფინანსებებზე ილაპარაკა, ანელის სამაგისტრო პროგრამები “ურჩია”, თამუნამ ვაშაყმაძეს არზა დაუტოვა და ასე:-)
ხო, თამუნა იბერის სკამზე იჯდა, მისი მადლი გადმოუვიდა:-)
მერე ავედით “იქ”, სადაც ორი სემესტრის განმავლობაში და განსაკუთრებით “გაზაფხულის სეზონში” ვცხოვრობდით სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით, დასაძინებლად არ გვტოვებდნენ, თორემ იქაც დავრჩებოდით:-) ნაცნობი, “მშობლიური” სუნი იდგა:-) ეჰ, როგორ ვალაგებდით ხოლმე იმ ოთხებს:-) გეგმაში გვქონდა თექვსმეტსაათიანზე მუსაობისას ჩუსტები და პიჟამოები მიგვეტანა:-) ხალხი მაინც რომ გვხედევდა – ვაა, ოჯახი როგორ ხართ? რემონტს როდის იწყებთ? დანარჩენები სად არიან? უი, შუქის ფულზე?:-)))

“საყვარელ კარს” აკრული მე:-))

მერე მეორე კორპუსში გადავედით, იქაურმა ინტერნეტ-კომპებმა “მიგვანადგურა”, ვილაპარაკეთ პრაიმ-ტაიმზე, ასავალ-დასავალზე:), გამოხატვის თავისუფლებაზე, ცილისწამებაზე..
ავტობუსის გაჩერებაზე ვიდექით, რომ თამუნამ უცებ დაიყვირა – მარი, სიკო.. (ჩემს სიუჟეტებში ერთ-ერთი მუდმივი რესპონდენტი იყო ხოლმე და:-)
გავიხედეთ და სიკო ჯანაშიამ “ჩაირბინა”:-)) (ანელი ამბობდა – იმხელაზე დაიყვირა, მე რო ვყოფილყავი, მოვიხედავდი – ვინა ხარ შვილოვო:-)

გავიხსენეთ ძველებური დამშვიდობება – მრავალჯერ “აბა, დავიშალოთ” , ბოლოსდაბოლოს “დაშლა-არმოშლა” და ჩემი და ანელის “ვიზიტი” თავისუფლების მეტროსკენ … (რომელიც არ ჰგავდა ადრინდელს – საკნების ქალაქში სეირნობას🙂