გუშინ საღამოს, სიკო ჯანაშიას ნოუთზე მცირედ ”წავიკამათეთ” მე, ნინო დათაშვილმა და კიდევ ერთმა ჩემმა არაფრენდმა – Anana Fok-ის სახელით დარეგისტრირებულმა იუზერმა. კამათი გააღვივა ერთიანმა ეროვნულმა თუ ერთიანმა სამაგისტრო გამოცდებმა. იმან, რომ თურმე ”მე თეოლოგს”, ”მე ფილოლოგს”, ”მე ხელოვნებათმცოდნეს”, (იქ საერთაშირისო ურთიერთობების სპეციალისტსაც თურმე) – არ მჭირდება მათემატიკა, არ უნდა გადავლახო მინიმალური კომპეტენციის ზღვარი (20-დან 5.1 ქულა), მერე რა, რომ მე მათემატიკაში არ ვარ მაგარი, სამაგიეროდ, ჩემს პროფესიაში ვარ მხეცი და მსგავსი. არ მჭირდება ლოგიკური ამოცანები, რადგან დებილობაა”, ”სისულელეა ერთიანი სამაგისტრო და ეროვნული გამოცდები” და ა.შ.
რა მათემატიკა? რომელი მათემატიკა?
”რამდენი გრამი წითელი საღებავი უნდა შევურიოთ 15გ ლურჯ საღებავს, რომ
მიღებული ნარევის 75% იყოს წითელი საღებავი?
(ა) 30გ (ბ) 45გ (გ) 50გ (დ) 75გ (ე) 85გ
ამას რა მათემატიკა და 11 წლის მასალა უნდა? ( მე, მათემატიკაში მეექვსე კლასის მერე სამოსან ადამიანს წამომაძახეს – გეტყობა, მათემატიკაში ძლიერი იყავი, 11 წლის მასალა ზეპირად იცი და ამიტომ მოგწონს ეროვნულებიო 🙂
ახლა ეროვნულების განსჯას არ დავიწყებ, სიკო ჯანაშიას ნოუთზე წერია კომენტარების სახით არგუმენტები თუ კონტრარგუმენტები. აქ დავწერ იმას, რაც ვფიქრობ, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანია ამ ტიპის გამოცდაზე გასვლისას. რაც მე და ბევრ ჩემნაირს დააკლდა..
რა არ უნდა გააკეთოთ გამოცდა(მდე(ზე)(შემდეგ) ?
1) ნუ გექნებათ საკუთარი თავის რწმენა გარკვეულ საკითხში იმ დონეზე, რომ ტესტის ნიმუშის ნორმალურად გადაშლაც დაგეზაროთ . მაგალითად, წინასაგამოცდო რამდენიმე დღე შევიკალი ყველაფერი გოდებით – მათემატიკაში რა მეშველება, რაის ლოგიკა და რაის წაკითხულის გააზრება – მაგაში ხომ ეროვნულებზე 50/50 ავიღე მეთქი. ხოდა, ბოლო საღამომდე წაკითხულის ტესტი არ გავაკეთე ( იმასაც თუ გაკეთება ერქვა – რამდენიმე წუთში მივაფუჩეჩე). საბოლოოდ კი, რა გამოვიდა? მათემატიკის 20ქულიან ტესტში – 4 შეცდომა (ანელის ორი საღამოს დამსახურებას ვერ დავუკარგავ) და ლოგიკის 17ქულიანში – 5.. წაკითხულის გააზრების 4 შეცდომაზე აღარაფერს ვამბობ.
2) არ ინერვიულო – რაც იქნება, ის იქნება – ვერაფერს უშველი თუ არ დააკლებ 🙂
3) დროის სწორად დაგეგმვა!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ნუ ”დახამდებით” ჩემსავით, საათსა და 10 წუთს. ნუ გაიფიქრებთ – ამას რა უნდა. ნუ ეცემით სამივე ტექსტს ერთად, ნება-ნება ნუ დაიწყებთ კითხვას, მერე ნუ მიუბრუნდებით სათითაოდ ყველა კითხვას – ხუთი სავარაუდო პასუხიდან ორ-ორს ნუ გამორიცხავ და სხვა კითხვაზე ნუ გადახვალ. ასე გააკეთებ? მერე არ გაგიკვირდეს – 20 წუთი და 21 გასაცემი პასუხი თუ დაგრჩა.
3) კარგად გაიგე წესები!!!
ჰკითხე კურატორს (თუ არ გითხრა) – ანალიტიკური წერის ორივე ნაწილისთვის ერთად არის 70 წუთი თუ, სათითაოდ – 35-35. მერე ისე არ დაგემართოთ, რომ პირველი თემის დროზე ადრე მორჩენის შემთხვევაში, კურატორის მიერ მეორე თემის დაწყებისთვის ”გონგის დარტყმის” მოლოდინში – მეორე თემისთვის განკუთვნილი დროის ნახევარი შემოგეფცქვნათ ჭერში ყურებით და იმაზე ფიქრით – შენს თავზე მოციმციმე ნათურას, რომელიც წამში თითქმის ათი პარპალის სიჩქარით ”მოძრაობს” – როგორ აარიდო თვალი.
4) დააკვირდი ყველა კითხვას და ნუ დატოვებ წაუკითხავს მაინცდამაინც სწორ პასუხს. ხუთ სავარაუდო პასუხში ვეძებდი ვარიანტს, რომელიც სწორად მიმაჩნდა და რომელიც ”არ იყო” – მერე შემოვხაზე პასუხი, რომელიც არასრულად მეჩვენებოდა თავიდანვე, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა. მეორე დღეს – ჯგუფელთან საუბრისას გავიკვირვე – არა, რას ამბობ, ეგ როგორ შემოხაზე, იმდენი ვეძებე და არ იყო მეთქი და შემდეგ, ნაეკზე რომ დაიდო ტესტები და ჩემი შემოხაზულის დაბლა, სწორედ ის პასუხი რომ დამხვდა, რომლის შინაარსის შემცველ ვარიანტსაც დავეძებდი – შემომეყარა გულს.
5) ეს შეცდომა მე არ მომსვლია, მაგრამ ჩემს ნაცნობებს მოუვიდათ – გაუფრთხილდით პასუხების ფურცელს – ნუ გადაშლით სწორ პასუხებს შემთხვევით და ნუ დაიკლებთ ამით ქულას…
6) უკვე გამოცდის მერე – იპოვნე რაც შეიძლება ბევრი შეცდომა და ნუ შეიქმნი ილუზიას, რომ ძალიან კარგად დაწერე – რადგან მერე უფრო მაგრად გაგიტყდება 🙂 როგორც დაემართათ ასევე ჩემს ნაცნობებს – მე ამ მხრივ, გამიმართლა – ტესტების გამოქვეყნებამდე, გულგატეხილი ვვარაუდობდი 16 შეცდომას, გამოქვეყნების შემდეგ – გულგატეხილმა დავთვალე 14 შეცდომა, დღეს – შედეგების გაცნობისას ასევე გულგატეხილმა აღმოვაჩინე, რომ 13 შეცდომა მაქვს 58-დან. მაგრამ მიუხედავად ჩემი გულგატეხილობისა, საბოლოოდ, ისე არ გამტეხვია გული, როგორც მათ, ვინც უმაღლესს ელოდა და საკმაოდ ბევრი შეცდომა აღმოაჩნდა 😦
ზემოთჩამოთვლილ მიზეზებს, მწამს, კიდევ ბევრი აკლია. იმისც მჯერა, რომ აქედან ყველა არ მოსვლია ერთ ადამიანს ( ჩემს თავას არ ვთვლი), მაგრამ ნაკლებად დამაჯერებენ, რომ ერთერთი მაინც – არა. ( არ ვგულისხმობ, მაღალქულიან და კმაყოფილ მაგისტრანტებს ;))
ხოდა, შეცდომები და ნაკლოვანებები ვეძებოთ ჩვენს თავებში და არა – საერთო სამაგისტრო გამოცდაში, რადგან მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან უკმაყოფილო ვარ ჩემი შედეგით ( ასევე მიუხედავად იმისა, რომ ბევრზე ბევრად უკეთესი შედეგი მაქვს) – მაინც ვთვლი, რომ ჩემი ბრალია და არა – გამოცდების ეროვნული ცენტრის, მაია მიმინოშვილის, დიმიტრი შაშკინის თუ ჩემი მეზობელი მაყვალასი.. ასე რომ, ჩვენს შეცდომებზე ჩვენ ვიფიქროთ , დროის უკეთ განაწილება, თავის ხელში აყვანა და ნაშრომზე მობილიზება ვისწავლოთ. განათლების სისტემას ისედაც ბევრი ხარვეზი აქვს, ჩვენი ცოდვებიც მას რომ არ გადავაბრალოთ 😉
( ეს ნაწერი ეხება ერთიან ეროვნულ გამოცდებსაც 🙂
უბრალოდ ბლოგი:-) 