ისევ და ისევ განათლება:-)
გუშინ, პირველი სექტემბრის მეორე დღეს ანუ ორ სექტემბერს ჩემი “ჟურნალისტობა” ლეიბორისტებით დავიწყე..
ბრიფინგი პარტიის ოფისში არ გამართეს, თორე ერთ პეპსის ხო “მივცემდი”:) (მერე კი ვიყიდე, მაგრამ ლეიბორისტული სუულ სხვაა:-) (მართალია, პრესკონფერენციებზე გაცნობილი ჟურნალისტებისგან მსმენია, რომ მათი ახალი ამბების ლექტორს, მარინა ვაშაყმაძეს უთქვას – ჟურნალისტებმა საერთოდ არაფერს არ უნდა დააკარონ პირიო (არ მგონია, მოწამვლის შიში ჰქონოდა – ეს ქრთამის ნაირსახეობააო და კიდე ჟურნალისტიკის ეთიკის დარღვევააო).. ეჰ, სხვა ხომ ყველაფერს ვასრულებთ და ესღა დაგვრჩა:)
მოკლედ, მე ვსარგებლობ იმით, რომ მარინა ვაშაყმაძეს ჩემთვის არ უსწავლებია და სხვა ლექტორებს ამის შესახებ მამა/დედაშვილური რჩევა არ მოუციათ და ამიტომაც, პეპსიკოლაზე უარს არასოდეს ვამბობ:)
ხოდა, პაატა ჯიბლაძემ მაღაზია სამშობლოსთან გამართა ბრიფინგი. პრიკოლი ის იყო, რომ ტრიბუნის მოტანა დაავიწყდა და ერთი პატარა ტაბლა ჰქონდათ, (რომელზეც მერვე კლასის წიგნები დააწყვეს), ჯიბლაძემ რო გაიგო ხმები არ შევა მიკროფონშიო, შევარდა მაღაზიაში და რაღაც მაღალი, მრავალგზის შეფიცრული “სკამეიკა” მოიტანა – ამას დავდგამ მაგიდაზე და ამაზე დავაწყოთ მიკროფონებიო:))
უარი უთხრეს:-)
მოკლედ, მოინდომეს – ყველა ბავშვს სახელმძღვანელოების სრული კომპლექტი + ჩანთა, რვეულები, კალმები, ფანქრები, ფარგლები(რამდენჯერმე ახსენა) უფასოდ გადასცეს პრეზიდენტმაო:)
მერე კულტურის სამინისტროში ვიყავი, ფილმის “გორის გავლით” რეჟისორი, პროდიუსერი და მსახიობები ყავდათ. ძირითადად, 6-7წლის ბავშვები იყვნენ ეს მსახიობები. რურუამ საჩუქრები გადასცა და მერე ტელევიზიებს რომ უნდა ჩაეწერათ ეს ბავშვები, ყველა დედა თავის შვილს “ატენიდა” კამერას. თუ უკვე ლაპარაკობდა სხვა ბავშვი, თავისას ამოუყენებდა.
ბავშვებს არ უნდოდათ და გვერდზე გადიოდნენ, მაგრამ ესენი მაინც.. “ტელევიზორში გამოჩნდები დედა, ტელევიზორში” -მარაზმი იყო რა.
და ბოლოს, იმავე კულტურის სამინისტროში მუზეუმის მენეჯერებისთვის ტრენინგი ტარდებოდა. პირველი დღე იყო, ბარი გოლდი ატარებდა , იმდენი ილაპარაკა ინგლისურად.. ვერაფერი ვერ გავიგე:) ნუ, ტარჯიმანი კი ყავდა, მაგრამ;-)
თუმცა, ჩეხეთის ფინანსთა მინისტრმა ინგლისურიც არ იცოდა და თარჯიმანი უთარგმნიდა;-)
ხოდა ასე რა.. ძალიან “განათლებული დღეებია”, ხომ იცით:-)